سومی

هر سه مقابل پنجره نشستند خیره به دریا

یکی از دریا گفت

دیگری گوش کرد

سومی نه گفت

                  و نه گوش کرد

او در میانه ی دریا بود غوطه ور در آب

از پشت پنجره حرکات او آرام و واضح

در آبی ِ پریده رنگ آب

درون کشتی غرق شده ای چرخید

زنگ نجات غریق را به صدا درآورد

حباب های ریزی با صدایی نرم بر روی دریا شکستند

ناگهان یکی پرسید:

                     «غرق شد؟»

دیگری گفت:

                     «غرق شد.»

سومی از عمق دریا نگاه شان کرد

گویی به دو نفر که غرق شده اند می نگرد.   

                                                                                                     «یانیس ریتسوس»

            اگه گفتید چرا این شعر رو انتخاب کردم؟

لابد می گید خوب دوست داشتی! حق دارید. قبول! من این شعر رو خیلی خیلی دوست دارم . اگه گفتید چرا؟ ببینید ، من یه چیزایی تو این شعر پیدا کردم که خیلی ازشون خوشم میاد. حالا خیلی علاقه مندم بدونم بقیه نظرشون راجع به این شعر چیه .

پس لطفاً هر کسی هر چیزی از این شعر فهمید برای من هم بفرسته.

شاید شما یک چیزای خیلی قشنگتری توی این شعر پیدا کنید که به عقل من هم نرسیده
باشه .

هادی