نفس نامه (۲)

یادمه یه آرزو بود

همیشه موندن با تو

واسه زخم دل تنهام

یادمه تو بودی مرهم

ولی اون روزا گذشته

دیگه نیستی که بدونی

کاش میشد بهت میگفتم

من میخوام پیشم بمونی

با یه دنیا اشک و غصه

نمیخوام بی تو بمونم

توی این غروب دلگیر

شعر رفتن و بخونم

ولی اون روزا گذشته

شاید از یاد تو رفتن

کاشکی بودی و میدیدی

من هنوز چشم به راهم

تو صدامو نشنیدی

نه،تو اشکامو ندیدی

ولی امروز یاد تو

منو تنها نمیذاره

لحظه های بی تو بودن

تو رو یاد من میاره

تو همونی که چشمامو

پر اشک و گریه کردی

حالا راه شهر عشقو

من نرفته برمیگردم

برمیگردم تا همیشه

قدر احساسوم بدونم

شاید همیشه باید

بی تو من تنها بمونم...

فرامرز