واژه رنگ زندگی بود...
۱) خیلی خب بابا حالا! بسه دیگه اینقدر خودتونون نگیرید! حالا ما یه چیزی گفتیم، شما چرا باور کردید؟! هنوز هیچی نشده منتظر نظرات نشستید، پست دادن یادتون رفته؟!! حالا خوبه مثلا درس ندارید، سرتون خلوته!
از محمد دلگیرم. منتظر بودم روز مبعث متن پابلیش کنه. در مورد مسایل مذهبی وبلاگ با هم قرار گذاشته بودیم. ماه شهریور، ماه بزرگیه. اتفاقات مذهبی بزرگی توی این ماه می افته. محمد فکرهاشو بکنه اگه نمیتونه سر وقت پست بده به من بگه تا برای خودم برنامه ریزی کنم.
مثل اینکه وبلاگ رو چشم زدم. یا بچه ها کم لطفی می کنن...
۲) خبر های خوب به گوشم رسیده. امیر حسین بالاخره ، با تمام مشکلاتی که پیش رو داشت، آژانس رو اجاره کرد. بهش تبریک میگم. ایشالا موفق باشه. یه شیرینی گنده بدهکاره! حالا الان وقت کاره. باید فکرش رو به کار بیندازه تا بتونه با کمترین هزینه بهترین تبلیغ رو بکنه. طی یکی دو روز آینده یه متن درباره ی راهکارهایی که به ذهنم میرسه برای رونق آژانس رو پابلیش میکنم. امیدوارم به دردش بخوره. دیگه ما یه داش امیر که بیشتر نداریم. هر کاری از دستم بر بیاد براش انجام میدم. دااااشی گلم!!
۳) از کیش براتون بگم؟ امن و امان!. همه چی بر وقف مراد. امروز امتحان سوییچینگ داشتم(همون سی ویج خودمون!!!) بد ندادم ولی اچ دی نمیشم. یه راه دیگه بیشتر ندارم و اون اینه که نمره های آزمایشگاهم بالای بالا بشه.
امروز محمد اصفهانی کنسرت داره، بچه ها لطف کردن بیلیت مجانی گیر آوردن. چه شبی بشه امشــــــــــــب !!!
۴) اون موقع که تازه با نفس دوست شده بودم، شعرهای آریان خیلی برام معنی داشت. حالا با ابی و اصفهانی حال میکنم. دوست ندارم از مغلوب شدن بنویسم! آخه بهتره اینجوری بگم که هر دوتامون یه چیزی رو از دست دادیم...
ساده بودی مثل سایه، مثل شبنم رو شقایق، مثل لبخند سپیده ، مثل شب گریه ی عاشق
بی تو شب دوباره آینه رو به روی غم گرفته، پنجره بازه به بارون ولی من دلم گرفته.
واژه رنگ زندگی بود، وقتی تو فکر تو بودم ، عطر گل با نفسم بود ، وقتی از تو می سرودم
وقت راهی شدن تو ، کفتر ها شعرامو بردن ، چشمهام از ستاره سوختن، منو به گریه سپردن...
فرامرز
