هر دردی یه دوایی داره ...

هر دردی یه دوایی داره ...

دوای تشنگی ، یه لیوان آب خنکه ...

دوای گشنگی ، یه تیکه نونه ...

دوای گرما ، یه نسیم خنکه ...

دوای سرما ، یه شعله آتیش ...

دوای اسارت ، آزادیه ...

دوای دلتنگی ، هم صحبتی با یه دوسته ...

دوای ...

به هر حال هر زهری یه پادزهری داره ،ولی بعضی دردها هستن که هیچ دوایی ندارن یا شاید من دواشو نمی شناسم .

حتماً تا به حالا خیلی شده که از کسی چیزیو در خواست کنید ولی طرف به هر دلیلی از انجام اون کار سرباز زده و با یه گفتن(( نه)) اون کارو انجام نداده ، خوب این اصلاً جای ناراحتی نداره ولی اگه از کسی چیزیو بخواید و اون بدون اینکه جوابتونو بده از کنارتون رد بشه و توجهی نکنه خیلی جای سوزش داره و آدم واقعاً ناراحت می شه .

حالا هم احساس می کنم واسه من یه همچین موقعیتی پیش اومده .

یه شانس یا یه موهبتی از طرف خدا ، که من همیشه تو زندگیم داشتم این بوده که هر وقت هر جایی ، به پشتم نگاه می کردم یه پشتیبان رو می دیدم ، واسه همین خیلی احساس خوبی داشتم ( یه جور اعتماد به نفس ) ، نمی دونم خدا بود یا یه واسطه از طرف اون ...

ولی چند وقته دیگه نمی بینمش ، یا وقتی می بینمش همون قضیه بالا پیش میاد یعنی توجهی نمی کنه . ولی خوب ، چیزی که هست می دونم هنوز دوستم داره ولی نمی دونم چرا دیگه مثل گذشته باهام نیست...

این همونیه که دواشو نمی دونم...!

اسممو زیر متن نمی نویسم ، همین جوری ...!

هرچند از دست خطم متوجه می شید.